محمدمهدی جعفریزاده/ هر نامگذاری، باید اهدافی را دنبال کرده و آثاری بر آن مترتب باشد. نامگذاری یک روز نیز به نام هر شهرستان اگر فاقد اهداف و نتایجی باشد، دردی را دوا نمیکند و فقط شعاری را بر سایر شعارها میافزاید.
زمانی که عقلایی میخواهند یک روز را به نام یک شهرستان نامگذاری کنند باید از ابتدا در طراحی آن «چند محور مشخص و پویا» را تعیین و تصویب کرده و به مردم اعلام کنند تا همگان بدانند که مثلاً در «روز کازرون» باید شاهد تحقق چه اهداف فرهنگی، اجتماعی، عمرانی، اقتصادی، ورزشی و… در این شهرستان باشیم. اینکه در این روز، مجلسی ترتیب داده شود و با موزیک و سخنرانی و زیارت اهل قبور و چند شعار و نمایش، دلخوش داریم که این روز گرامی داشته شد و الحمدالله همهچیز سر جای خودش قرار گرفت، نهایت سطحینگری و دلخوش کردن به امور روبنایی و تکراری است.
ما در کشورمان مناسبتها و نامگذاریهای زیادی داریم ولی عموم آنها، بدون آثار و نتایجی، دچار روزمرگی شده و هیچ منافع مادی و معنوی از آنها نصیب مردم نمیشود. کاش همه مناسبتها و نامگذاریهای بیفایده و بینتیجه، یکجا حذف میشد و ۵-۴ مناسبتِ نامگذاری شدهی پرمحتوا و پر خیروبرکت با اهداف تحققیافته، باقی میماند تا مردم خیرات و برکات آن را به عینه میدیدند و حظ میبردند.
حال که سایر مناسبتها و ایام نامگذاری شده در کشور، در حیطه اختیار ما نیست، بیاییم حداقل «روز کازرون» را که مربوط به شهرستان خودمان است، از این وضعیت نجات دهیم و کارشناسان و نخبگانی خلاق و خوشفکر با محوریت فرمانداری مشخص شوند که حداقل ۱۰ رویداد جدید فرهنگی، اجتماعی، عمرانی، اقتصادی، ورزشی و… را از همین حالا برای عملیاتی شدن تا سال آینده و رسیدن به «روز کازرون» تعیین کرده و در آن روز، تحقق یافتن آنها را جشن گرفته و دل مردم را شاد کنند.